ประจักษ์พยาน

n. eyewitness

def.:

พยานบุคคลที่เป็นผู้ได้เห็น ได้ยิน หรือทราบข้อความเกี่ยวในเรื่องที่จะให้การเป็นพยานนั้นมาด้วยตนเองโดยตรง

syn.: พยาน, พยานบุคคล, ผู้เห็นเหตุการณ์, ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ sample:

้เจ้าหน้าที่ตำรวจนำคนเจ็บส่งโรงพยาบาล และสอบปากคำประจักษ์พยานที่เห็นเหตุการณ์หลายคน